Zwyczaje i obrzędy

Święcenie ziół

Inny ciekawy stary zwyczaj to święcenie ziół na zakończenie oktawy Bożego Ciała.. Niektóre zaplata się w małe wianki (kranieczki), niektóre niesie się w bukiecie. Związane wstążką wianki i bukiet niesie się do kościoła, gdzie ksiądz święci je.

Poświęcone wianki po przyjściu z kościoła wiesza się w domach i obejściu, bukiet zasusza się i zioła z niego służą przez cały rok do leczenia. Jest to bardo stary zwyczaj. Jedna z najstarszych mieszkanek Bukówca Górnego powiedziała, że po przyniesieniu ziół  do domu, kładziono je na rozłożonym  stole potem obchodzono wszystkie pomieszczenia w domu i dokoła niego kadząc tlącymi się na węgielkach drzewnych ziołami. Robiono tak, aż kilka lat przed I wojną światową przy obchodzeniu z ziołami zapaliło się gospodarstwo. 

Do święcenia zbiera się takie zioła jak:

  • Rozchodnik – do okadzania chorych miejsc
  • Macierzanka – na choroby kobiece, wianek wiesza się nad łóżkiem gdzie spała kobieta
  • Sporzysz – przysparza dóbr, bogactwa, wianek wiesza się w stodole, domu chlewach aby „sporzył” czyli zapewniał pełną stodołę, chlewy, bogactwo w domu  
  • Rumianek - w bukiecie, na przeziębienia, do przemywania ran
  • Kwiat czarnego bzu hyćki – do bukietu,  na przeziębienia  
  • Kwiat białej róży – do bukietu, do okadzania , szczególnie na trudno gojące się rany
  • Kwiat lipy –  do bukietu, na przeziębienia
  • Grzmotnik – na wianki, wianek wiesza się na strychach, w stodołach , chroni przed uderzeniem pioruna  
  • Czarcie żebro – do bukietu, rzadko robiono też wianek, do przemywania w razie „rzucenia złego uroku” (ociotowania)

Dawniej świecono również inne zioła (np. tzw „wstążki N.M.P”, „włoski św. Józefa”, „ziele św Benona”, „koraliki”, dzikie głździki) i inne kwiaty, które wykorzystywano do zaparzania na napary w celach leczniczych (tak ludzi jak zwierząt) oraz do kadzenia (palenia)  na różne niebezpieczeństwa i pomór zwierząt. Wierzono, że zioła poświęcone mają większą moc leczniczą.

Szukaj